Ter Gedachtenis
Heiltje Verbeek - den Dekker
28 mei 1930 - 12 december 2020
Heideduinstede, Hoogerheide
Op zaterdagavond 12 december overleed mw. Verbeek in de leeftijd van 90 jaar. We hebben afscheid van haar genomen op donderdag 17 december in De Vier Jaargetijden, de prachtige aula op Zegestede in Roosendaal. Op haar verzoek lazen we Psalm 23. Daarna is Heiltje door haar oud-schoondochter Babs (& haar huidige partner Anke) naar het nabijgelegen crematorium gebracht.
De voorkant van de rouwbrief is kleurig en veelzeggend. Daarop worden de vier jaargetijden in de natuur en in het menselijk leven afgebeeld: lente, zomer, herfst, winter. Zo was ook het leven van mw. Verbeek. Ik herinner me nog goed mijn eerste bezoek aan haar. Het vele wat ze toen vertelde was bijna duizelingwekkend: het dramatisch overlijden op Vlieland van zoontje Ad op zevenjarige leeftijd in 1957. Het overlijden van dochter Tineke in 2006, 49 jaar jong. Het heengaan van haar man Theo (uitvoerder in de weg- en waterbouw) in 1980 en van haar latere partner Stan. Maar door alles heen voelde ik ook haar kracht om van het leven iets te maken. Na elke winter volgde een nieuwe lente..!  
De manier waarop zij mens was wordt verwoord in de rouwbrief: sociaal betrokken, eenvoudig, hartelijk, zorgzaam en liefdevol. Ze was een sterke vrouw, die vroeger schoonmaakwerk deed en heel veel vrijwilligerswerk. Als medewerkster van de Zonnebloem is ze voor veel mensen van betekenis geweest. Ze zag dat alles zelf trouwens niet als werk: het is ‘gewoon’ iets wat je doet voor je medemens! Heiltje Verbeek ging met haar tijd mee en kon over van alles goed meepraten.
Bij haar thuis aan de wand hing het mooie gedicht van Toon Hermans over Vriendschap.
Heel goede vriendinnen en hechte vriendschappen waren zó belangrijk voor mw. Verbeek. Haar vriendinnen waren als het ware haar familie.
Zo hebben we dankbaar afscheid genomen van onze zuster Heiltje, die haar geheel eigen plek in onze kerkelijke Gemeente innam. In het vertrouwen dat er NU voor haar een plek is in de nabijheid van onze hemelse Vader. Geve Hij zijn troost aan degenen die Heiltje Verbeek missen!  (W. Lolkema)

In memoriam:
Cornelis Hulzebos
8 oktober 1927 - 18 december 2020
Op vrijdag 18 december jl. overleed op de leeftijd van 93 jaar, Cor Hulzebos. Hij woonde in Woonhof Margaretha in Huijbergen. Op 24 december namen we afscheid van Cor in het crematorium Zoomstede met een plechtigheid waarin hij met woorden en muziek werd herdacht.                                                  
Twee kleinkinderen spraken vol liefde en waardering over hun opa die er altijd voor hen was als zij op bezoek waren. Zoon Menno sprak ontroerende woorden van waardering. Het is wel gebleken dat Cor een zeer sociaal mens is geweest die waar dat nodig was mensen terzijde stond, zowel privé als in zijn werk. Cor begon in de  grafische sector, maar ging steeds meer de kant op van personeelsbeleid. In dat werk kon hij goed zijn sociale hart laten spreken.
Cor heeft zijn jeugdjaren  in Rotterdam doorgebracht. Daarvan waren zijn puberteitsjaren oorlogsjaren. Daarna heeft hij deelgenomen aan de politionele acties in voormalig Nederlands-Indië. Het zullen voor hem ingrijpende jaren zijn geweest. Bij terugkomst trouwde hij met Adri. Geluk, vanwege geboorte van een zoon en dochter, en de kleinkinderen, werd overschaduwd door het overlijden van hun schoondochter op jonge leeftijd.                                                                                                              
In vroeger jaren was Cor ouderling geweest in Rotterdam en actief betrokken bij het werk van YMCA. De band met de kerk werd losser. Maar weer aangehaald toen hij en zijn vrouw in deze regio kwamen wonen. Cor werd lid van de cantorij. Het zingen versterkte zijn geloof. Nadat zijn vrouw een herseninfarct had doorgemaakt cijferde Cor zichzelf weg om voor haar te zorgen. Ze genoten van de vakantieweken in het Roosevelthuis. Boven de rouwkaart stonden enkele regels uit een gedicht van Toon Hermans. Daarin wordt gezegd dat bij het sterven van een geliefde weliswaar het lichaam is weggenomen maar niet de persoon. Die blijft aanwezig in gedachten en in het hart.  Bij het afscheid van Cor  is Psalm 121 gelezen. Met als kernwoorden: De Heer is uw Bewaarder. Hij bewaart je voor struikelen, Hij bewaart je voor alle kwaad, Hij bewaart je uit- en je ingaan. Logica zegt: daar klopt niks van, ook Cor heeft te maken gehad met kwaad in zijn leven. Maar het hart heeft zo z’n redenen die het verstand niet weet, zei ooit Blaise Pascal. En die redenen kun  je het beste zingen. Zang is niet zelden de taal van het hart. Zo zong Cor zijn onbegrijpelijk vertrouwen op God.
Wie Cor was, blijft bewaard in de harten van zijn kinderen en kleinkinderen; blijft voorgoed bewaard in het hart van de Heer. Aan die Bewaarder hebben wij het leven van Cor toevertrouwd. Dat deze Bewaarder ook degenen gedenken zal die Cor nu zullen missen.
(ds. H.C. van het Maalpad)

Pastoraat
Al heel wat dagen is mw. Janneke de Jonge (Ossendrecht) in het ziekenhuis. Het gaat met haar nu heel langzaam vooruit. We hopen dat die ontwikkeling zich voortzet. Bezoek is slechts zeer beperkt mogelijk, één persoon per dag. Haar man Jan stuurt mij zo nu en dan een berichtje en een foto via de app. We wensen Janneke & Jan en hun kinderen sterkte toe en vertrouwen.

Aanstaande zondag
10 januari hoop ik weer de kerkdienst in Ossendrecht te leiden. Uiteraard wordt u (jij) uitgenodigd om deze digitaal bij te wonen. Want naast het ‘personeel’ zullen er, net als in het voorjaar, weer weinig mensen ‘fysiek’ aanwezig zijn. Ik kijk erg uit naar het moment waarop het mogelijk zal zijn om weer eens een meelees-avond te hebben, gevolgd door een kerkdienst die bezocht kan worden door iedereen die daar behoefte aan heeft. En na afloop kunnen we elkaar dan ooit weer ontmoeten bij een smakelijk bakje koffie en - wie weet -  zelfs bij een koekje van de bakker op Hazeduinen..??      

Veel appjes kwamen bij mij binnen
met gedachten voor de Kerst en voor het jaar 2021. Sommige zijn wat cynisch, zoals die met het bijzondere Kerstmenu van 2020, gevuld met onder meer ‘In de puree’,  ‘Gebakken peren’, en Haagse Bluf. Ik las ook een ludieke berekening m.b.t. datgene wat tijdens de huidige lockdown nog net wel en juist niet mag in de kerststal: naast het gezin van Jozef (twee volwassenen en het Kindeke) kunnen er nog wèl een paar herders in de stal. Maar óók nog eens drie wijzen, dat gaat niet. Die zijn pas op 6 januari welkom, na het vertrek van de herders op uiterlijk 5 januari.
Mooi, en nog te vinden via YouTube: het zeer actuele Kerstverhaal 2020 van Pieter Derks. Maar ook inspirerende gedachten: Eén ding blijft gelukkig wel open: ons hart! En deze:
De beste wensen voor een 2021 - waarin corona weer alleen maar een biermerk is - waarin een Dissel alleen iets van een caravan is - waarin De Jonge gewoon weer doet denken aan kaas - waarin het woord ‘positief’ alleen maar ècht positief betekent - en mondkapjes straks weer alleen door de tandarts en op de OK worden gebruikt.

Ten slotte
Heel wat kerst- en nieuwjaarskaarten kwamen in de afgelopen tijd bij Marjan & mij binnen. En een prachtig boeket vanuit de kerkdienst op de Kerstavond. Het waren stuk voor stuk lichtpunten in (zo nu en dan) best lastige dagen. Onze heel hartelijke dank daarvoor!
Graag wensen wij jou en u voorspoed en geluk, Heil en Zegen toe voor 2021.